Praca czyni wolnym?

Czasy jakieś pojebane nastały.Naprawdę ,nie żeby całkiem, ale żeby matki ściskały kolana 
na porodówce bo akurat ktoś wymyślił i przybił pieczątkę,że od tam poniedziałku te które 
urodzą to o pół roku dłużej będą mogły wychowywać swoje narodzone i państwo szanowne 
im za to zapłaci .Łaskawcy kurwa .
Obserwuję matki małych dzieci i rzeczywiście nie maja czasu na ich wychowanie, bo akurat 
praca,praca,praca...
Albo np.pytam moją młodą szwagierkę:
-Madzia ,dlaczego nie decydujesz się na drugie dziecko, teraz kiedy jesteś młoda i rodzice 
Ci pomagają ?
-No coś ty !! nie stać nas na drugie dziecko, po za tym praca! a jak ją stracę (pracuje w kiosku 
kiedyś to się nazywało "Ruchu").Wow!!
O Matko Ludźmierska ,czy Ty to widzisz, a jeśli ?to zagrzmij kurna ,bo to są czasy nienormalne! 
Praca stała się dla ludzi priorytetem, czymś w rodzaju ponad wszystko, o  ,moi sąsiedzi np. pracują
w rytmie ciągłym (razem na jednej zmianie w fabryce w Czechach) a dziecko jest ciągle wychowywane 
przez dziadków, nawet czasem się z nim nie widzą, no bo PRACA!, ja to nazywam "Obóz pracy".

Pewni rodzice przyszli do sklepu z najlepszymi zabawkami w mieście i po uprzejmym zapytaniu
pani sprzedawczyni:

-czy mogę w czymś państwu pomóc?
-tak ,oczywiście. Szukamy czegoś dla naszej córeczki, żeby się uśmiechnęła i była szczęśliwa, 
bo ostatnio jest taka smutna, a   i cena nie gra roli: powiedzieli

          - niestety ja rodziców nie sprzedaję!:opowiedziała pani w sklepie.

Taaaaak, a dzieci tak szybko rosną( wiem bo moi urośli za nim się spostrzegłam) i tak bardzo 
potrzebują być w tym czasie z rodzicami.
Moje dzieci jak przychodzą do domu ze szkoły i od progu witają się jeszcze mnie nie widząc (bo wiedzą 
że mama akurat w tym czasie robi  coś dobrego do jedzenia) to wiem że są szczęśliwe, a to tak naprawdę
niewiele potrzeba. Oczywiście, nie zawsze tak było, ale w porę się opamiętałam co jest priorytetem,praca czy rodzina?  i wybrałam rodzinę ,a pracuję mądrze -nie ciężko, czego Tobie też życzę:)